Selecteer een pagina

Vorige week zal ik me nog lang blijven herinneren.
Niet dat ik hier van naaldje tot draadje ga vertellen wat er in die week allemaal gebeurd is. Neen, dat zou heel snel oud nieuws zijn en de omstandigheden zijn ook erg persoonlijk.

Maar over het gevoel wil ik wel graag schrijven.

Dilemma

Je kent het fenomeen wel dat iets belangrijks je op een bepaald moment in je leven intens bezig houdt!
Je wil een beslissing nemen, een keuze maken…
Je vraagt je af of je de nieuwe weg, die je daar ergens ziet lokken, zou inslaan of toch maar beter niet?

Je moet, neen… je màg bewust beslissen.
Het deed me een beetje terugdenken aan het gedicht Uitkijkpunt dat ik een tijd geleden schreef.

Vorige week waren er duidelijk veel kanten aan deze te nemen beslissing: hele mooie en ook best wel moeilijke…

Laat ik mijn dilemma hier eventjes het woonwerkdilemma noemen.
Beste lezer, herken jij ook in jouw eigen leven, vragen als:

Hoeveel energie, geduld en tijd vraagt reizen van mij?

Hoeveel tijd wil en kan ik per dag onderweg zijn?

Wat geeft mij zo ontzettend veel voldoening dat het me ook best een heleboel stress mag geven? 🙂

Hoe overwin ik keer op keer een onveilige verkeerssituatie?

Hoe combineer ik op de beste manier mijn werk en mijn privé leven?

Woelen…

Tja, dilemma’s dus. ’s Nachts word je wakker en voordat je het goed en wel beseft, lig je er weer aan te denken. Je begint te woelen.
Belangrijk.
Beslissend.

Benieuwd…

In plaats van wakker word je klaarwakker! Zou dat komen door dat extra kopje koffie, iets te laat in de namiddag? Je weet wel beter!

Ik wist, ik voelde het: het was die dialoog

  • tussen mijn enthousiasme en mijn nuchterheid,
  • tussen springen en mijn grenzen kennen,
  • tussen kiezen met mijn hoofd en mijn hart en nog het allerliefst met alle twee!

Overdag, in de flow van het leven, flitsten er af en toe voor- en nadelen door m’n gedachten…

De knoop door hakken

Ondertussen heb ik de beslissing genomen. Blijven dubben is voor niks goed.

Ik heb dus de woonwerkknoop doorgehakt: ik zoek verder naar een job dichter bij huis.

Je kan eigenlijk alleen maar zelf de moeilijke beslissingen nemen waar veel van afhangt over je eigen toekomst.

Hoe ik mezelf dan van een dergelijk dilemma en van stress bevrijd? Wel, ik kom tot actie!

Ik praat met mensen…
Ik zing, ik wandel…

Ik denk na en ik voel…
Ik (her)bepaal mijn koers en ik hak knopen door. Dat kan opluchten!

Vertrouwen

Mij helpt het op zo’n moment enorm dat er dan die vrienden en familieleden zijn van wie ik weet dat ik ze écht kan vertrouwen als ik over mijn twijfels en mijn zeker wetens vertel.
Ik praat over dilemma’s enkel nog met mensen van wie ik al ervaren heb dat ze niet zullen plat relativeren waar ik mee zit en het ook niet weglachen… mensen die eerlijk zeggen wat ze denken en echt luisteren.
Ik sprak er ook over met enkele betrokkenen die ik voordien eigenlijk nog bijna niet kende…
En één ding is zeker en zal ik me blijven herinneren: hoe zalig kan het zijn om je echt begrepen en gesteund te voelen!

Ik kon het niet laten om hier een heel klein mini gedichtje over te schrijven en op mijn blog te plaatsen.

Dankbaarheid

Wat ik nu voel
is als meer adem…
het besef dat het goed is zo.

Het ruist en stroomt
als zuiver water.
Wat juist is, kabbelt voort.

Oprechte mensen
die me steunen met raad en daad
komen precies op het goede moment.

Een moeilijke beslissing,
gedachten hollen van hier naar daar…
tot ik ineens een antwoord ken.

Wat ik nu voel
is als meer ruimte..
het besef dat het zo mag zijn!

Iets heel puurs..
oprecht dankbaar
om hoe het leven en hoe mensen kunnen zijn.

Woon werk vraagje…

Tot slot sluit ik dit blogberichtje af met een vraag aan jou, lieve lezer:

Hoe ver van huis ga jij werken? Hoeveel tijd (minuten, uren…) per werkdag zie jij het zitten om te pendelen, om te reizen van je huis naar je werk en terug?
Ik ben echt benieuwd om dat eens van je te horen!

 

 

Pin It on Pinterest

Share This