Selecteer een pagina

Graag neem ik je mee terug in de tijd naar een mooie donderdagavond, 18 augustus 2016.
Ik beleefde enkele speciale uren waarin we ’s avonds laat met een groepje van ongeveer tien mensen in stilte op stap gingen tijdens een volle maan wandeling!
Ik had me ingeschreven voor deze wandeling bij Tineke Vanheule.

Ik reed in de auto mee met twee toffe madammen, Rika  en Heleen.

De sfeer zat er al direct goed in. We hadden dan ook veel over ons zomerleven aan elkaar te vertellen…

Nieuwsgierig…

Of ze nu achter de wolken verscholen blijft of niet, ik kan de volle maan helemaal niet zien. Ik kan haar wel soms voelen: dan voel ik onrust, een klaarwakker, heel actief gevoel tot laat in de nacht…

Ik vroeg me af: zou deze volle maan wandeling voor mij nu echt een ‘andere’ ervaring worden dan wandelen overdag? Ik was nieuwsgierig!

Wat zouden we op onze weg tegenkomen? Waar neemt Tineke ons mee naartoe?

Tineke wachtte de groep op om 22.30 uur in het natuurgebied De Blankaart. Ze gaf een korte inleiding over de betekenis en de energie van de volle maan in augustus. Ik vroeg haar nadien nog een beetje extra informatie, en Tineke leert ons over deze volle maan dit:

… De maan van het Hemelvuur. De naam Hemelvuur verwijst naar het benauwde weer in de nazomer dat nogal eens tot onweer kan leiden. We kennen de ontladingsperiodes van afkoeling of tempering. Onweersbuien zullen duidelijkheid scheppen en helpen afscheid nemen van de zomer die ons voorzag van het nodige vuur en energie om nieuwe dingen te ondernemen en te ontdekken.
Deze periode zal zorgen voor verfrissing zowel fysiek als emotioneel. Emotioneel kennen we flitsen van inzicht. Nieuwe wegen openen zich en brengen rust of de juiste dosis gerichte actie.
Deze volle maan staat in het teken van wijsheid. Ze zal je helpen om je eigen wijsheid te ontdekken.
Wijsheid over hoe alles samenhangt en zich met elkaar verbindt. (…) Dankzij je flitsen van inzicht zal je in de mogelijkheid komen om ervaringen te toetsen aan je eigen belevingen, wat klopt en wat niet klopt voor jou. Je zal uiterlijke kennis op die manier kunnen verbinden met jouw innerlijk weten…

Volle maan?

Tineke nodigde ons uit om tijdens de wandeling echt te genieten, te kijken, ons bewust te zijn van wat de natuur en de wandeling ons zouden brengen.
En de maan? Die bleef ter gelegenheid van deze volle maan wandeling bijna de ganse avond verscholen achter de wolken! Ze bleef onzichtbaar, stel je voor! Dat was echt wel jammer voor mijn medewandelaars maar voor mijzelf maakte het eerlijk gezegd totaal niets uit. 🙂

Onze omgeving luisterend verkennen

Pas toen ik een beetje gewend geraakte aan de bewegende gestaltes en voetstappen van andere wandelende, zwijgende mensen rondom mij, kon ik de rest van de omgeving beginnen verkennen.

Wat was het uitzonderlijk windstil! Het riet, de bomen en de struiken verrieden hun eigen aanwezigheid totaal niet. Ik was stiekem een beetje benieuwd hoe het landschap zou klinken bij een stevige bries. Waarschijnlijk helemaal anders, dacht ik. Voor mij zou er dan nog veel meer te ontdekken geweest zijn omdat de echo’s en de beweging me veel kunnen vertellen…

Rika week met me, heel attent van haar, eventjes af van ons pad om mij stilletjes de zachte riethalmen te laten voelen.

Dit stille natuurlandschap veranderde plotseling toen we onder de bomen doorliepen. Wat waren de vogels op dit late uur nog actief! Het heftige gefladder deed me glimlachen, al klonk het wel als een serieus gevecht daarboven in het luid ritselende bladerdek! Hadden wij hen wakker gemaakt of was het de volle maan die speelde?

Ik hoorde ook andere geluiden, die me hielpen om me minder te storen aan de voortdurend overvliegende vliegtuigen! Er waren insecten, kikkers, uilen, wakkere schapen in de verte, vrolijk zingende kinderen op hun laatste kampavond en natuurlijk… krekels!

Ja, de wandeling deed verlangen naar een tentje om in te kruipen en urenlang te blijven luisteren…

Gronden

Af en toe hielden we halt: vlakbij de uilen of bij een boom of op een brug…

Tineke gaf ons de tijd om te verstillen, te kijken, te luisteren. Wie wilde, kon iets over de ervaring delen.

Daarna stapten we langzaam verder. Ik voelde onder mijn voeten het veranderende pad: de weg, het gras, de aarde, het bruggetje, boomstronken…
Ik besefte ineens hoe goed het me gedaan heeft dat ik deze zomer heel veel gewandeld heb. Ik voelde me stevig geaard, stevig met mijn voeten op de grond, zelfs op een hobbelig pad… heerlijk!

Tot rust komen…

Meestal lig ik op het tijdstip van een volle maan wandeling al knus in mijn bed! Nu heb ik me voorgenomen om eens vaker naar buiten te gaan ’s avonds als het volle maan is, om te genieten van de sfeer, de geluiden en de geuren. Het is zalig om tot rust te komen in het nachtleven van de natuur
Misschien kan ik eens mee op pad gaan met mijn broer Kristof, als hij ’s nachts super enthousiast de maan, de sterren en allerlei andere prachtige natuurfenomenen gaat fotograferen?

Dank je wel, Tineke, voor deze ervaring rijker!

 

PS
Nu wil ik natuurlijk ook nog graag dit vertellen: toen we na de wandeling bijna thuis aangekomen waren, klonk er ineens op de voorbank van de auto een soort juichkreet uit twee monden tegelijk, iets dat klonk als: “hé, de maan …. ze laat zich nu toch nog zien … !!

 

Pin It on Pinterest

Share This