Woorden kunnen misleiden, al zeggen ze letterlijk wat we bedoelen! Wat flitst er door jouw hoofd als een kind dolenthousiast komt vertellen, na 1 nacht vriesweer: “Ik heb op het ijs gestapt en dat was leuk!”?
Hou jij, als je zoiets hoort, misschien ook heel eventjes je hart vast?
I love the winter!
Vorige zaterdag wandelden Leen en ik met een meisje van negen jaar en een jongen van tien door het koude winterweer. Dikke jas, sjaal, muts, laarzen, handschoenen… Onze jonge vriendin had geen handschoenen nodig want: “Ik heb het altijd warm!” Af en toe nam ik even haar hand vast om te voelen of dat echt wel zo was en ja hoor: het was echt zo. Wat een warmbloedig meisje, blakend van energie!
Ik voelde me tevreden en ook de anderen leken heel opgewekt. Kwam het doordat we alle vier zo lang en lekker geslapen hadden? Dat doet iets met een mens en met de dag…
Het mistige winterweer deerde ons niet. We vonden het bos mooi! Het bos klinkt anders in de winter. Het was er stil, op een vogel na die hier en daar zijn aanwezigheid verried. Een eekhoorntje liet zich plots zien. Ik voelde hoe de rust, het bewegen, de grond onder mijn voeten en de koude buitenlucht me nieuwe, frisse energie gaven. Dat is leven!
We roken en we voelden de vochtigheid. Af en toe riepen de kinderen ineens verrast uit – “waaaaw” – hoe mooi het uitzicht was: witte, aangevroren plassen die de bosgrond, het veld bedekten.
Ons vriendinnetje werd er steeds vrolijker van en ze riep plots: “I love de winter!” Ze zong het uit… hoe blij ze was en nadien zelfs hoe blij ze was om blij te zijn! Ze meende het.
Stappen op het ijs
Ze begonnen te testen: wat gebeurt er als ik met een steentje op het ijs gooi? Ijs lijkt sterk, zelfs al is het nog maar een dun laagje. We vertelden hen dat het dagen- en nachtenlang zou moeten vriezen voordat het ijs van beken, waterlopen of rivieren (zoals de Damse Vaart) dik genoeg zou zijn om er op te staan en ook dat het levensgevaarlijk is om op dun ijs te stappen…
Dan maar op een bevroren miniplasje op de grond staan: voelen onder je voet hoe glad dat ijs is… proberen of je het met je laarzen kapot krijgt… Dat is ook leuk, toch?
“Ik kan het ijs breken, als ik er met een stok op sla.”.
“Ik heb een spoor gemaakt met een stokje in het ijs, kijk maar!”
Ik heb het ijs gebroken.
Kijk, van zoiets eenvoudigs kan ik echt intens genieten: van een mooi winterwandelingetje in plezant gezelschap en daarna…. gezellig samen thuiskomen bij elkaar, in de warmte. Lachend, al voelden we ons ook ineens een beetje doezelig-moe en hongerig omdat de koude buitenlucht toch wel wat energie van ons had gevraagd.
Zondagavond keek ook ons vriendinnetje met veel plezier terug op dit moment. Ze vertelde direct aan wie er niet bij waren: “Ik heb het ijs gebroken en ik heb op het ijs gestapt…. Dat was leuk”!
De weersvoorspellingen maken haar misschien nu al benieuwd naar wat er nog komt, deze komende, winderige, ijskoude winterdagen.
Hou je veilig en warm en als je ook maar even kan: geniet!
‘Het ijs breken’ heeft zo’n mooie betekenis zowel letterlijk als figuurlijk. Mooi bericht Inge!!!!
Ja hé Marleen! Dat vond ik zelf ook zo mooi aan haar woorden al had zij het alleen letterlijk bedoeld. Ik heb haar die dubbele betekenis ook verteld toen ik haar vertelde over mijn blogberichtje (Ja, ik wilde natuurlijk wel zeker weten dat zij het goed vindt dat ik dit allemaal deel met de lezers van mijn blog!)
Dank je wel voor je reactie, Marleen!
Mooi winters
Helblauwe lucht, licht briesje, puitekoud. Ik krijg door jouw mooie verhaal zin om meteen te gaan wandelen!
Dag Tine, echt leuk dat mijn verhaal dat teweeg brengt. Ik wens je een hele mooie wandelmiddag!
heel mooi Inge. leuk om te lezen.
Prachtig Inge,ik kan er zelf van genieten van dat winterweer zoals jij het heb beleefd en beschrijft.Wat heb je toch een schrijftalent.Als kind hadden we wel licht ook die ijspret.
Ja, Maria, ik kan me alleszins nog herinneren hoe mijn papa ons meenam, glijdend op de slee, pure winterpret op de Damse Vaart! Toen was het al heel lang erg koud!
en weer vond ik er ééntje: wandel’inge’tje. wat is t toch mooi om inge te mogen heten. prachtwerkje, heerlijk met de jongeren op pad te kunnen gaan, genietend en nagenietend van dat alles! lieve groet
Dank je wel voor je mooie reactie, naamgenoot! Ja, het is speciaal hé hoe wij onze voornaam terugvinden in zoveel woorden? Nog veel plezier en genieten bij alles wat je onderneemt! Lieve groetjes terug, van Inge
dit vind ik een toepasselijke tekst voor de winterprik. echt weer een prachtige tekst. super. doe zo voort inge.
Je neemt ons helemaal mee op wandeling, in het koude weer en met het warme, vrolijke meisje!! prachtig verhaalt!