Ik kreeg de vraag van het dienstencentrum De Vlinder in Harelbeke, om op 17 januari een infomoment te geven. Het infomoment zou gaan over mijn leven als blinde vrouw. Het was bestemd voor mensen die goed kunnen zien. Mieke Derez, de centrumleider van het Dienstencentrum, had via een gemeenschappelijke kennis mijn blog ontdekt. Ze vroeg me of ik zin had om mijn verhaal te komen vertellen voor de bezoekers van het dienstencentrum. Ik mocht gerust de aanwezigen die dat wilden ook het een en ander zelf laten ervaren (om zich zo een klein beetje in te leven in hoe wij, zonder te kunnen kijken, dingen aanpakken). Verder had Mieke me gevraagd of ik tussendoor wat zelfgeschreven hersenspinsels (poëzie) kon brengen.
Dat extraatje aan gedichtjes was nieuw. De rest was bekend terrein voor me…
Changement de decor
Daar kwam verandering in! De vereniging ABS besloot om ’s middags te gaan eten in dienstencentrum De Vlinder en nadien het infomoment bij te wonen. Naar mijn verhaal kwamen dus véél meer mensen luisteren die slechtziend en blind zijn dan mensen die goed kunnen zien!
Alle blinde en slechtziende mensen weten zelf als geen ander wat de visuele handicap (of beperking, kies zelf maar) voor hen, in hun leven betekent.
Al is elk levensverhaal uniek, sommige informatie die ik gewoonlijk geef aan wie goed kunnen zien, is voor blinde en slechtziende mensen en hun familie natuurlijk erg bekend!
Hoe, vroeg ik me af, kan ik ook voor hen een zinvolle, leuke presentatie brengen?
Ik besloot om het roer helemaal om te gooien! Zo was onverwachts de tijd gekomen voor een nieuw experiment…
Creativiteit hand in hand met angst
Worstelen is een gekende metgezel van creativiteit! Zoeken, zweten, vol overtuiging de gekste ideeën bedenken en ze nadien weer verwerpen… bang zijn dat het niet zal lukken of dat anderen het maar niets zullen vinden!
Het is een doodnormaal gevoel: creativiteit gaat hand in hand met de angst voor het onbekende. Elizabeth Gilbert maakt in haar boek Big Magic – De kunst van creatief leven een onderscheid tussen moed en onverschrokkenheid.
Ze schrijft hierover:
Moed tonen betekent dat je iets doet wat je eng vindt.
Als je onverschrokken bent betekent dat dat je niet eens weet wat het woord ‘eng’ betekent.
Als het je doel in je leven is om onverschrokken te worden, ben je volgens mij nu al op de verkeerde weg, want de enige echt onverschrokken mensen die ik ooit heb ontmoet waren regelrechte sociopaten en een paar uitzonderlijk roekeloze kinderen van drie jaar – en die zijn voor niemand een goed rolmodel.
Elizabeth Gilbert spreekt zelfs tegen haar eigen angst, die een hekel heeft aan onverwachte uitkomsten. Ze maakt ruimte voor haar angst zonder die de kop in te drukken. Ze schrijft er zelfs een kleine speech voor, waarin ze de angst vertelt dat die wel met haarzelf en creativiteit mee op reis mag gaan, alleen: de angst mag niks beslissen, geen omwegen voorstellen, niet aan de knoppen zitten en zeker het stuur niet overnemen! Haha!
Gilbert zegt het op haar originele manier. En ik?
I know the feeling….
Mijn verhaal in woord en… muziek!
Ik worstelde dus een beetje tijdens de voorbereiding van deze presentatie.
Wat zal ik vertellen?
Een stukje van mijn levensverhaal over:
- blind zijn van bij mijn geboorte,
- ziek zijn en wat dat met me deed,
- naar school gaan in het gewoon en buitengewoon onderwijs,
- vrije tijd,
- kinderen,
- de liefde….
- zorgen, steun en overwinningen,
- afscheid en ontmoetingen,
- werken, genieten en wonen,
- dieptes, blijdschap en dromen…
Van mijn bureaustoel en laptop verhuisde ik naar mijn zachte zetel. Ik nam mijn gitaar, mijmerend, fantaserend. Zouden mensen ook erkenning en herkenning vinden in de liedjes die ik zelf heb geschreven (lees: die ik heb verzonnen. Ik ken geen notenleer dus ik heb ze helemààl niet geschreven :-)?
Ik begon te spelen, te zingen en ineens wist ik het zeker: ik zou zingen in dienstencentrum De Vlinder!
Ik speelde ook even op mijn altfluit. Hhmmm, neen. Ik besefte dat ik er te weinig op had gefloten de laatste maanden om dit nu voor een publiek te doen… Jammer, die altfluit is nochtans zo’n zalig, warm klinkend instrument… Da’s voor een volgende keer!
Eerdere optredens
Enkele jaren geleden had ik ook al twee keer opgetreden met zelfgeschreven liederen en gedichten (met gitaar en altfluit). Dat was toen goed meegevallen. Ik beluisterde opnieuw de geluidsopname die een vriendin toen gemaakt had.
Durf ik dit nu opnieuw?
Ja… tuurlijk wel… ik doe het gewoon!
Ik ga zingen, gitaar spelen, vertellen, gedichten lezen en ik ga in dialoog met wie daar voor me zitten. Benieuwd…
Infomoment voor De Vlinder
Ik nam dus dinsdag de trein naar Harelbeke met overstap in Kortrijk, gepakt en gezakt met gitaar en enkele hulpmiddeltjes. De begeleider van de NMBS vroeg me in Kortrijk of er iets speciaals te doen was want hij “had al opvallend veel blinde en slechtziende mensen begeleid die dag”…. 🙂
Ik schoof mee aan tafel voor het middagmaal bij de mensen van ABS. Ik zag bekenden terug, leerde anderen kennen en voelde de gemoedelijke sfeer in het dienstencentrum en ABS.
Om 14 uur startte ik met mijn presentatie. Vanaf het moment dat ik begon te zingen, verdween mijn plankenkoorts!
Ervaringen uitwisselen
Ik kreeg veel lovende woorden nadien. Ik werd daar wel wat verlegen van want het is nog nieuw om op deze manier mijn verhaal te vertellen.
Sommige dingen zal ik de volgende keer zeker behouden, andere dingen zal ik zeker anders doen. Kortom: ik ben echt blij met deze ervaring en met het ontstaan van een nieuwe presentatie:
Niet zien, zien, anders zien in woord en muziek.
Enkele mensen vertelden me nadien over hun eigen blindheid of slechtziendheid.
Blind of slechtziend worden kan je leven drastisch veranderen. Allemaal gaan we er, op onze eigen manier, zo goed mogelijk mee om.
- Iemand praatte trots over zijn sportprestaties (en hij is bijna negentig jaar!)
- Iemand anders vertelde me hoe zij een tijdje geleden op een heel speelse, leuke manier aan kleutertjes over haar leefwereld ging vertellen in de kleuterklas. Ik kan me zo goed voorstellen dat ze aan haar lippen hingen!
- Een andere vrouw sprak met me over haar dromen nu ze door omstandigheden op zoek moet naar nieuwe activiteiten in haar leven…
Ik vond het mooi hoe we elkaar, doorheen de gelijkenissen en over de verschillen heen, hoorden, begrepen en ontmoetten.
Dank jullie wel allemaal en wie weet… tot ziens!
Meer info over de infomomenten en vormingen die ik geef, vind je op de pagina VormINGEn.
Wat leuk dat je stilstaat bij een creatieve invulling van jouw presentaties! En inderdaad ook de moed hebt om het te doen! Een mooi verslag van dat moment! dank! dat we mee mochten volgen met jou creatieve proces!