Zaterdagnamiddag. Siri zegt: “Momenteel regent het en is het 19 graden in Brugge. Houd rekening met bewolking, vervolgens in de avond regen. De temperatuur is redelijk constant, gemiddeld 18 graden.”

Genietend van het ruisende geluid van de gezapige, verfrissende regen op het dak, laat ik na lange tijd terug van me horen! Hoe snel zullen veel mensen, gewoontebeesten als ze zijn, de droge, benauwende hitte vergeten zijn en uitroepen: “Jekkes, wat is het slecht weer!”?

Want ja, gewoontebeesten… dat zijn we echt… Neem nu…. het gebruik van technologieën zoals Siri.

Siri

Ken jij Siri ook, die maffe virtuele Apple assistent die je kan aanspreken met elke iPhone, Apple watch en weet ik veel waarmee nog meer?
Waarvoor schakel jij Siri wel eens in?
We worden, als het ons kan helpen, zo’n virtueel stemmetje met al zijn toepassingen vlug genoeg gewend…. en het gebruik kan ook gewoon leuk zijn. “Welk weer wordt het vandaag, Siri?” “Zet de wekker om zeven uur”. “Bel met facetime naar tante Marja.”
Of zoals vorige donderdag om 11 uur ’s avonds…. toen ik puur uit nieuwsgierigheid aan Siri gevraagd heb: “Wat is de weersverwachting in Haïti, Port-Au-Prince?” Het was daar exact even warm als hier: 31 graden… Tropische landen!
We kunnen Siri ook heel goed gebruiken bij het snel schrijven van sms’jes, mails of Messenger berichten die, als we ze dicteren, in tekst worden gezet door Siri. Van tante Marja maakt hij dan wel tante Maria, Kaatje noemt hij veel liever Kaartje en Siri schrijft Kristof liever met Ch en phe… maar goed: we verstaan elkaar.

Vlug even iets regelen…

Ik heb mijn iPhone nu anderhalf jaar. Christa, een vriendin met wie ik gisteren een hapje ging eten op een Brugs terras, heeft de hare ocharme een half jaartje…. en toch … Siri zit al helemaal in ons gewoontesysteem! 🙂

Door de aangekondigde treinstakingen moest Christa voor een geplande activiteit nog dringend een en ander regelen. Ze wilde dat zo vlug mogelijk afhandelen omdat ze op een terrasje liever babbelt dan met haar telefoon bezig te zijn… Al verschillende keren had ze tevergeefs geprobeerd om iemand op te bellen (laten we zeggen dat die iemand Charlotte heet).
Ze scrolde een beetje ongeduldig – het soort ongeduld dat ik maar al te goed ken als het over ICT gaat – door haar telefoon. Gestoord door het achtergrondlawaai was ze in haar contacten op zoek naar Charlotte. “Siri kan haar ook bellen, hé”, lachte ik waarop ze antwoordde: “O ja, dat is waar, dat is misschien gemakkelijker. Dat doe ik eigenlijk nooit. Siri, bel Charlotte.”.
Ze mompelde lichtelijk gestresseerd: “nog steeds niet bereikbaar…” waarop ik haar enkele seconden later tot mijn stomme verbazing hoorde spreken met een ietwat monotone, lage, typische dicteer stem… die ik naar het schijnt zelf ook dikwijls gebruik. Wat ze zei, klonk ongeveer zo, op een zakelijke toon en haast in 1 vloeiende zin: “Hallo Charlotte komma ik heb je vandaag al verschillende keren proberen bellen punt zou je zo vlug mogelijk eens kunnen terugbellen vraagteken”

Ze tikte af, even was het stil en toen vroeg ik haar: “Was dat op een antwoordapparaat”? “Ja”, zei ze waarop we allebei in lachen uitbarstten….”Mijn euro viel toen ik ‘vraagteken’ dicteerde”, lachte ze. De toon was gezet… Eerlijk, ik betrapte mezelf op de – sorry! – beetje troostende gedachte: ik ben dus niet de enige die zulke stoten uithaalt… Op reis heb ik enkele maanden geleden namelijk precies hetzelfde gedaan: ik dicteerde een audiobericht (een berichtje dus waarop de persoon aan wie ik het zou zenden, mijn stem te horen zou krijgen). Het bericht was bedoeld voor iemand met wie ik al heel lang niet meer had gesproken: “Hallo komma ik ben nu in Lesbos komma het is hier echt zalig uitroepteken ik heb net je berichtje gehoord komma dank je wel uitroepteken” …

Toen ik bekomen was van het lachen gisteren, zat mijn vriendin blijkbaar in gedachten toch een beetje de schade op te meten want ze vroeg ineens bezorgd: “Heb ik ook gezegd: nieuwe regel?”
Haha, ik kon haar geruststellen…