Sta ik in het oerwoud of in het water,
is dit een uitkijkpunt of gewoon een grote steen?
Luister ik naar eindeloos veel gedachten over later
of naar de kabbelende beekjes van rust om me heen?
Is het een wirwar van takken om tussen te speuren,
of een belangrijk kruispunt, naar elke kant een pad?
Hoor ik nu de echo van onze vele, vroegere stappen
of de beloftevolle klanken van een mooie, nieuwe dag?
Sta ik op een keerpunt of ergens op de vlakte?
Voel ik de grillige rotsen van een uitgestippelde weg?
Of zeggen me de wind en het ruisende water
dat ik zelf mijn pad mag kiezen zoals mijn lichaam me dat zegt?
Is het dat afscheid, dat zo moeilijk is te nemen
en de dingen die nog niet zijn uitgeklaard?
Zijn het mijn passie en m’n vele diepe dromen
of is het dat rondkijken, dat me nu zo raakt?
Sta ik in het oerwoud of in het water,
is dit een uitkijkpunt of gewoon een grote steen?
Waarheen ga ik met dit alles, dit alles te samen
met heel mijn hart en ziel… en alles en iedereen om me heen?
prachtig Inge.
Een heel mooi gedicht Inge, chapeau!
Mooi!!!!
amai het klinkt wel mooi zo poëtisch. ik kan er van genieten. proficiat inge voor deze mooie tekst. in gedachten zat ik aan een beekje te genieten terwijl ik je tekst zojuist las. het is wondermooi.
Dag Viviane, Chantal, Marleen en Bart,
Het is tof om te lezen dat jullie mijn gedicht mooi vinden.
Dank jullie wel voor jullie warme woorden.
Groetjes, Inge
mooi zo Inge 😉