Op 8 april 2017 begeleid ik bij VeBeS een info- en uitwisselingsdag voor mensen met een visuele beperking. Ook de partners, kinderen, vrienden… zijn van harte welkom!
In de uitnodiging schreven we dit:
Brugge, zaterdag 08 april 2017
Er bestaan veel theorieën over hoe mensen tegenslagen en verlies verwerken. Als je blind of slechtziend bent of wordt, kan dit een grote impact hebben op fysiek, emotioneel of sociaal vlak. Ook als partner, familielid of vriend(in) zoek je manieren om zo goed mogelijk met deze situatie om te gaan.
Hoe beleef jij je visuele beperking of de handicap van je partner, kind, ouder, vriend(in)? Heb je het er (soms of dikwijls) moeilijk mee? Stel jij je vragen over jezelf, de gevoelens die je overvallen, het contact met anderen of je toekomst? Wat en wie geeft jou kracht?
Beperking
We zullen het hebben over de beleving en de verwerking van de visuele beperking. VeBeS koos ervoor om de termen handicap en beperking alletwee te gebruiken in de uitnodiging. De discussie wat de (enige) juiste term nu eigenlijk is, vind ik zelf niet zo zinvol. In gesprekken daarover hoor en lees ik dat mensen allemaal wel hun eigen, goede redenen hebben om voor het een of voor het ander te kiezen.
Ikzelf gebruik tegenwoordig bijna altijd de term beperking.
Hierin voel ik me ook gesteund door het denkkader van waaruit we leren werken in de opleiding die ik volg (en bijna ga afronden). Ik volg de kortdurende opleiding Oplossingsgericht Werken binnen Pedagogiek en Begeleiding aan het Korzybski Instituut. Wij gebruiken er de term beperking voor iets dat je (op dit moment) niet kan oplossen, al zou je dat misschien wel willen.
Even stilstaan bij…
Het is sterk hoe iedereen zijn eigen manier heeft om met beperkingen om te gaan al blijf je soms zoeken hoe het ook anders, gemakkelijker zou kunnen…
In de uitnodiging lees je het zo:
De visuele handicap zelf kunnen we niet veranderen. Wat we wel kunnen, is ontdekken hoe we ermee kunnen omgaan zodat we ons sterker, beter, hoopvoller of blijer voelen. Hoe?
Wat betekent dit voor jou? Hier zullen we samen naar zoeken.
Deze bijeenkomst is bedoeld om erkenning, steun en begrip te vinden bij elkaar. Tijdens de uiteenzetting, die gedeeltelijk interactief is, krijg je inzichten en veel tips waarmee je zelf aan de slag kunt gaan.
Ieder heeft zijn eigen werkelijkheid
Hoewel er mooie overeenkomsten kunnen zijn, beleeft toch iedereen de werkelijkheid op zijn of haar eigen manier. Dat vind ik heel boeiend! Vraag maar eens aan vijf personen om de wandeling die jullie net achter de rug hebben, na te vertellen…
Ook ons leven met een visuele beperking ervaren wij allemaal verschillend.
- De (impact van) je beperking,
- de reacties uit de omgeving,
- jouw plek in in ‘de maatschappij’,
- machteloosheid, trots, kwaadheid, schaamte, blijdschap, angst….,
- de inspanningen die je moet doen om je doelen te bereiken,
- aanwezige hulp….
Ieder heeft zijn eigen, uniek verhaal. Hoe kan het ook anders?
- We zitten fysiek (o.a. neurologisch), emotioneel, sociaal, spiritueel… anders in elkaar. We kijken elk door onze eigen bril, denken vanuit ons eigen kader… Ik fantaseer erbij: we luisteren vanuit onze eigen schelp…
- We maken voortdurend keuzes.
- Bovendien leven we ons leven in een uniek decor: we zijn in contact met mensen, hebben hulp, hulpmiddelen, onze geschiedenis, onze ideeën, sterktes en dromen…
Ja, zeker over die dromen gaan we praten op 8 april…
Mijn eigen beleving – als de golven…
Uiteraard draag ik als blindgeboren persoon ook mijn eigen ervaringen mee als ik een vormingsdag begeleid.
Ik ben er me goed van bewust hoe ik het zelf aanvoel om niet te kunnen zien, hoe ik hiermee omga, hoe ik mijn weg zoek en vind.
Ik vergelijk de beleving van mijn visuele beperking wel eens met de golven van de zee: soms heftig, meestal rustig aanwezig, soms nauwelijks merkbaar en dan ineens weer luid en krachtig als storm op zee…
De veranderingen komen en gaan en kabbelen en kolken mee met de dingen die ik meemaak.
Ik ken nog enkele slechtziende en blinde mensen die hun eigen emoties in dit beeld kunnen herkennen.
Dat ik niet kan zien, legt als het ware een laagje over wat ik meemaak…. In latere blogberichten zal ik hier nog verder over vertellen.
Veel meer dan onze visuele beperking
Net als iedereen ben ik gelukkig veel en veel meer dan enkel die “beperking” of “handicap”. Natuurlijk!
- Wat ik tot nu toe heb meegemaakt aan mooie en moeilijke tijden,
- mijn karakter,
- onze cultuur en onze familie,
- wat ik geleerd heb,
- hoe ik in elkaar zit,
- wie en wat me helpt en geholpen heeft…
Het zorgt er allemaal voor dat ik nu ben wie ik ben.
Vormingsdag begeleiden
Over mijn eigen zoektocht en beleving vertel ik tijdens andere vormingen en getuigenissen.
Tijdens een vormingsdag als deze voor VeBeS laat ik mijn eigen verhaal los! Mijn oprechte belangstelling voor wat er in mensen leeft, helpt me hierbij goed. Alleen als mensen dit vragen en als ik er echt van overtuigd ben dat iets uit mijn eigen leven inspirerend of steunend zou kunnen zijn voor de deelnemers, vertel ik dit natuurlijk wel.
Wat telt, zijn hun vragen en hun ervaringen…
Leren, inspireren en moed geven!
Ik vind het sterk als mensen elkaar steunen, proberen te begrijpen, inspireren en moed geven.
Het is prachtig als mensen, vanuit hun eigen krachten, zelf tot oplossingen komen en tot meer vreuggde, (zelf)vertrouwen, hoop en voldoening!
Ik hoop door het begeleiden van deze vormingsdag hieraan te kunnen bijdragen. Ik kijk er echt naar uit!
Praktisch
Voor alle praktische informatie en inschrijving kan je terecht op de site van VeBeS.
Neem dan gerust contact met me op.
hey inge, proficiat met de prachtige tekst en wens je op 8 april veel succes toe en zal aan je denken. voor iemand die blind geboren is (zoals jij en ik), is een verwerking snel maar voor wie van vandaag op morgen zo ineens slechtzien of blind is, is dit een zware klap. het is alweer een prachtige tekst. proficiat inge.
Dag Bartt,
Ja…. anders voor wie later, geleidelijkaan of heel plots, slechter ziet of niets meer kan zien. Anders dan bij ons die, zoals je zegt, van bij onze geboorte blind zijn.
Of ja: anders? Hoe anders eigenlijk en wat is er misschien wel echt hetzelfde… in het leven van alledag?
Hierover en over nog veel meer zullen we het hebben tijdens deze info- en vormingsdag.
Tof dat je aan me zal denken op acht april… merci!
Groetjes, Inge
Hallo Inge,
Ik vind je hier terug. Ik ben heel blij met je voorstel en wil ook nog zeggen dat je altijd info van mijn blog mag gebruiken.(www.hogemyopie.blogspot.be, vermeld je die dan ook even?) Ik wens je heel veel succes en vind het super dat je dit doet!
Groetjes,
Anja
Hallo Anja, fijn dat je het een goed idee vindt (voor de andere lezers: idee is om Anja’s reactie als inspirerend voorbeeld te geven tijdens de vormingsdag in april). Ja, Anja, natuurlijk vermeld ik dan jouw blog, zeker! Trouwens: al wie doorklikt op jouw naam hierboven, komt op jouw blog terecht! Tot schrijfs en dank je voor je mails en je reactie hier!
Ik ben heel dankbaar dat ik deze info- en uitwisselingsdag mocht begeleiden. Het werd een heel mooie, bijzondere dag!
Wat mensen vertelden, heeft echt indruk op me gemaakt! Ook de samenwerking en de tips die mensen elkaar gaven, vond ik heel mooi!
Tot hoors of ziens allemaal en veel courage en geluk!
Reactie op de fijne dag verleden zaterdag te Brugge .
Ik had het niet kunnen dromen dat we zo fantastisch begeleid zouden worden Inge je bent een zeer bekwame persoon het is om nog lang over na te denken.
Proficiat en nog een dikke knuffel.
Dag Betty,
wat leuk om jouw mooie reactie te lezen!
Ik ben er echt heel blij mee, dank je wel! Nog veel om over na te denken, schreef je… Ik hoop dat deze dag je nog verder inspiratie en moed kan geven!
Nog heel veel geluk!
Groetjes, Inge
Inge, je gaf vanaf het begin een gevoel van een veilige omgeving, nodig om heel uiteenlopende gevoelens aan bod te laten komen. De verschillende verhalen waren soms hartverscheurend en dan weer hartverwarmend. Hier en daar eens iets nieuws, werden afgewisseld met verhalen vol herkenning. Het feit dat iedereen – ziende of slechtziende – de beleving en verwerking op zijn eigen manier invult, en vooral dat elk gevoel normaal is, was troostend en hoopgevend. Je was steeds sereen en hield eraan dat iedereen aan bod kwam. Dank je wel voor deze mooie dag!
Dag Marina,
Ik word hier gewoon stil van: van jouw mooie woorden over oe jij deze dag beleefde hebt!
Ik ben heel blij dat ik dit mee mogelijk mocht maken! Zelf denk ik er ook dikwijls aan terug hoe iedereen op zijn eigen manier aanwezig was en deelnam aan deze dag: soms heel stilletjes luisterend, soms vol verhalen…
Emoties, vragen, veerkracht, humor, dromen…
Ik vind het heel treffend welke hartverwarmende woorden jij ervoor vond…
Tot schrijfs, Marina, en dank je wel voor je mooie reactie!
Hallo,
Wat goed dat je hierover hebt geschreven, mijn opa is namelijk ook slechtziend en we merken allemaal dat hij het er moeilijk mee heeft. We hebben zoveel mogelijk hulpmiddelen bij elkaar gezocht op internet en in de winkels zodat hij ook bijvoorbeeld gewoon alles op het beeldscherm van zijn computer kan lezen door middel van een loep of dat hij makkelijk zijn kalender kan lezen door de uitvergrootte letters. Natuurlijk is het naast deze hulpmiddelen alsnog lastig voor hem maar we proberen hem ook zo veel mogelijk te bezoeken om hem hulp te bieden :).
Dag Lotte,
Dank je voor je reactie. Zo goed dat je opa, met jullie hulp, al heel wat oplossingen gevonden heeft – zo lees ik – om bijvooorbeeld zijn computerscherm en zijn kalender gemakkelijk te lezen.
Ik heb de indruk dat zijn kleindochter alvast veel begrip heeft voor hoe hij zich voelt en dat jullie je opa bezoeken en steunen. Fijn…. Geniet maar van elkaars gezelschap, hé?
weet je dat er ook organisaties en diensten bestaan die jullie, indien nodig, bijkomende raad en steun kunnen geven en ook andere hulpmiddelen kunnen leren kennen? Afhankelijk van waar je woont, zullen die er zeker ook in jouw buurt zijn.
Hartelijke groetjes en tot schrijfs, als je zin hebt… Welkom!
Inge