Vorige week zal ik me nog lang blijven herinneren.
Niet dat ik hier van naaldje tot draadje ga vertellen wat er in die week allemaal gebeurd is. Neen, dat zou heel snel oud nieuws zijn en de omstandigheden zijn ook erg persoonlijk.
Maar over het gevoel wil ik wel graag schrijven.
Dilemma
Je kent het fenomeen wel dat iets belangrijks je op een bepaald moment in je leven intens bezig houdt!
Je wil een beslissing nemen, een keuze maken…
Je vraagt je af of je de nieuwe weg, die je daar ergens ziet lokken, zou inslaan of toch maar beter niet?
Je moet, neen… je màg bewust beslissen.
Het deed me een beetje terugdenken aan het gedicht Uitkijkpunt dat ik een tijd geleden schreef.
Vorige week waren er duidelijk veel kanten aan deze te nemen beslissing: hele mooie en ook best wel moeilijke…
Laat ik mijn dilemma hier eventjes het woonwerkdilemma noemen.
Beste lezer, herken jij ook in jouw eigen leven, vragen als:
Hoeveel energie, geduld en tijd vraagt reizen van mij?
Hoeveel tijd wil en kan ik per dag onderweg zijn?
Wat geeft mij zo ontzettend veel voldoening dat het me ook best een heleboel stress mag geven? 🙂
Hoe overwin ik keer op keer een onveilige verkeerssituatie?
Hoe combineer ik op de beste manier mijn werk en mijn privé leven?
Woelen…
Tja, dilemma’s dus. ’s Nachts word je wakker en voordat je het goed en wel beseft, lig je er weer aan te denken. Je begint te woelen.
Belangrijk.
Beslissend.
Benieuwd…
In plaats van wakker word je klaarwakker! Zou dat komen door dat extra kopje koffie, iets te laat in de namiddag? Je weet wel beter!
Ik wist, ik voelde het: het was die dialoog
- tussen mijn enthousiasme en mijn nuchterheid,
- tussen springen en mijn grenzen kennen,
- tussen kiezen met mijn hoofd en mijn hart en nog het allerliefst met alle twee!
Overdag, in de flow van het leven, flitsten er af en toe voor- en nadelen door m’n gedachten…
De knoop door hakken
Ondertussen heb ik de beslissing genomen. Blijven dubben is voor niks goed.
Ik heb dus de woonwerkknoop doorgehakt: ik zoek verder naar een job dichter bij huis.
Je kan eigenlijk alleen maar zelf de moeilijke beslissingen nemen waar veel van afhangt over je eigen toekomst.
Hoe ik mezelf dan van een dergelijk dilemma en van stress bevrijd? Wel, ik kom tot actie!
Ik praat met mensen…
Ik zing, ik wandel…
Ik denk na en ik voel…
Ik (her)bepaal mijn koers en ik hak knopen door. Dat kan opluchten!
Vertrouwen
Mij helpt het op zo’n moment enorm dat er dan die vrienden en familieleden zijn van wie ik weet dat ik ze écht kan vertrouwen als ik over mijn twijfels en mijn zeker wetens vertel.
Ik praat over dilemma’s enkel nog met mensen van wie ik al ervaren heb dat ze niet zullen plat relativeren waar ik mee zit en het ook niet weglachen… mensen die eerlijk zeggen wat ze denken en echt luisteren.
Ik sprak er ook over met enkele betrokkenen die ik voordien eigenlijk nog bijna niet kende…
En één ding is zeker en zal ik me blijven herinneren: hoe zalig kan het zijn om je echt begrepen en gesteund te voelen!
Ik kon het niet laten om hier een heel klein mini gedichtje over te schrijven en op mijn blog te plaatsen.
Dankbaarheid
Wat ik nu voel
is als meer adem…
het besef dat het goed is zo.
Het ruist en stroomt
als zuiver water.
Wat juist is, kabbelt voort.
Oprechte mensen
die me steunen met raad en daad
komen precies op het goede moment.
Een moeilijke beslissing,
gedachten hollen van hier naar daar…
tot ik ineens een antwoord ken.
Wat ik nu voel
is als meer ruimte..
het besef dat het zo mag zijn!
Iets heel puurs..
oprecht dankbaar
om hoe het leven en hoe mensen kunnen zijn.
Woon werk vraagje…
Tot slot sluit ik dit blogberichtje af met een vraag aan jou, lieve lezer:
Hoe ver van huis ga jij werken? Hoeveel tijd (minuten, uren…) per werkdag zie jij het zitten om te pendelen, om te reizen van je huis naar je werk en terug?
Ik ben echt benieuwd om dat eens van je te horen!
Inge ik hoop dat jouw zoektocht naar werk dicht in de buurt een haalbare kaart wordt. Dat je volgende dilemma misschien wel wordt : welke job moet ik kiezen 🙂
Ik werd na zeven jaar een job in eigen gemeente aangeboden.
Zalig !!! En ik weet dat ik vele malen dankbaar heb genoten van die korte afstand te voet of met de fiets. Nu hoef ik het huis niet meer uit om te gaan werken en dat is ook een zalig dankbaar gegeven.
Dag Marleen,
Wat een leuke wens, dank je!
En ik kan me voorstellen dat een wandeling of fietstochtje naar en van je werk zalig kan zijn!
Je reactie deed me glimlachen…
Groetjes, Inge
dag Inge,
Zelf heb ik geen woon/werkverkeer meer. Ik werk wel nog, maar kan dit thuis doen.
Toch is zo’n dilemma heel herkenbaar voor me. Meer dan de vraag: wat geeft me zo’n voldoening dat het me ook wel stress mag opleveren?
Hoe kies ik tussen mijn enthousiasme en het kennen van mijn grenzen?
Dit zijn vragen die heel regelmatig opnieuw beantwoord moeten worden.
Ik wens je een job op maat, eentje dat je met hart en ziel doet en liefst in een niet te verre omgeving! Succes!
Dag Chantal,
Ook jouw wens voor mij is heel mooi! Ooit komt dat er wel van 🙂
Het doet goed om te lezen dat je enkele van de vragen herkent… Ik wens ook jou heel veel succces om er telkens de goede antwoorden op te vinden!
Groetjes, Inge
Dag Inge
Op de vraagjes van woon werk kan ik niet antwoorden.Maar je hebt alles knap verwoord,ik kan je enkel het allerbeste wensen in alles wat je doet of onderneemt.
Ik duim voor jou. Lieve groetjes.
Maria
Dag Maria,
Wat een lieve reactie! Tof dat je duimt voor mij…
Ook voor jou veel lieve groetjes en tot schrijfs of… tot op een feestje voor Hannes misschien?
Hallo Inge,
Mijn man en ik werken allebei op “fietsafstand” van ons werk.
Heel aangenaam dus! Het moet nu net lukken, dat wij ook een beetje twijfelen of we daar willen blijven wonen… Omdat het er erg druk wordt en er veel werflawaai is… Maar dan betekent dat ook verder van het werk wonen, en mijn man rijdt niet per auto. Dus het is ook iets wat ons bezighoudt! Maar voorlopig blijven we nog waar we wonen!
dag Annemi,
tof, op fietsafstand van je werk wonen!
Maar ik snap je twijfel, want werflawaai en drukte zijn inderdaad allesbehalve aangenaam!
bedankt voor je reactie!
Ik werk graag in de omgeving waar ik woon. Het maakt een auto of ander (energievretend) transport overbodig.
In het verleden heb ik veel gewisseld van job, het meeste dichtbij. 3 weken werken in Brussel vond ik toch zalig dank zij de trein waar ik een boek las of praatte met medereizigers.
In alles wat ik nu doe is (vracht)fietsen een deel van mijn werk. Wekelijks zijn er mensen die mij zeggen ik heb jou daar gezien. Werken in en voor jouw omgeving is het mooiste wat je kan doen.
Hallo Inge, ook ik zou niet graag uren pendelen om te gaan werken! Zoals je weet , zal ik nu van thuis uit werken . Dit heeft ook zijn voor en nadelen, geen transport moeilijkheden, maar je hebt NOOIT gedaan… Je kan altijd iets doen, je ziet altijd nog wel een ditje en datje…
Mijn ventje daartegen , moet elke dag een uur heen en een uur terug pendelen! Eerst een toch wel grote opgave… maar hij is echt van zijn job gaan houden, daardoor heel gemotiveerd, daardoor meer verantwoordelijkheid gekregen , daardoor een zeer mooie bedrijfsauto gekregen ( waar we niet echt op rekenden) … En nu vindt hij t fantastisch dat hij in dit uurtje rijden naar huis kan ‘detoxen’ van zijn werk (met de muziek die hij steeds download , of interessante discussies die hij miste op tv of zo)
Je ziet er zijn aan alles pro s en contra s , maar ik zie nu wel heel duidelijk , dat indien het is voor iets die je nauw bij t hart ligt, je bergen kan verzetten en dat je dingen kan , waarvan jezelf niet wist dat je het in je had…
Ik hoop , je te inspireren,je zal t wel voelen indien datgene op je pad komt waarvoor je bereid bent om uit je ‘ comfortzone’ te stappen…
Het vraagt moed , maar dat heb jij met hopen…
Ik duim met je mee hoor!
Lieve groet
Hannelore
Dag Inge
Ik heb het geluk het werken dicht bij huis( met de fiets en dus goed voor het milieu) te kunnen combineren met het werken op afstand (tijd om wakker te worden en dus goed voor mijn ochtendhumeur), respectievelijk 3 en 2 dagen. Voor mij is dat helemaal ideaal.
Ik lees je mijmeringen graag. Ook voor mij zijn de dilemma’s en het ’s nachts wakker liggen heel herkenbaar. Knopen doorhakken lucht hoe dan ook op, alleen ben ik er niet zo goed in. Chapeau met het doorhakken van jouw dilemma.
Het wordt dus werken dicht bij huis. Spannend!
Julie
Dag Inge
Zelf hoef ik niet meer te werken,maar soms wel verveling
Vroeger werkte ik op minder dan 20 km van mijn huis en was soms ook moeilijk er te geraken,zelfs met auto
Hoop dat je snel iets dichterbij vind
Groetjes Monique
hoi Inge , proficiat met het doorhakken van de woonwerkknoop. ik zou dezelfde beslissing genomen hebben als jou. ik zou niet verder dan een busrit ver gaan werken. dat lijkt me het minst stressie en minst georganiseer en je komt wel buiten en je hebt wel collega’s enzovoort. ik duim voor je dat er gauw iets opdaagt waarin je helemaal zin hebt. ik twijfel er niet aan dat het komt. groeten, peter
ik vind het een mooie tekst. maar ik sluit mij daar bij aan. keuzes maken is niet gemakkelijk. maar als ik pendel is dat meestal een halfuurtje van mij thuis of 20 minuten van mij thuis. als ik een activiteit doe of wat het ook mag zijn. er zijn veel mensen die mij ook bewonderen hoe ik daq llemaal voor mekaar krijg. chapeau inge, het is weer een mooie tekst.