Voor mama, een heel bescheiden vrouw

onze mama, die nog nooit speciallekes wou,

geen gedoe… en toch

een limmerikske op mijn blog.

Over haar sterkte, graag zien en moedertrouw…

Moedergevoelens. Moederliefde. Moederleven.

Moedergeheimen. Moedergedachten. Moeder-geven…

Moederdag vieren… met?

• Zoals ik zei: niet met speciallekes, want daar houdt onze mama echt niet van!
  Gewoon, met een fleurig lentebloemetje!
• Met een fruitige aardbeien- en rabarbercrumble die ik vanmiddag ga fabriceren.
• Met een gezellige babbel en een dikke kus!
• En misschien met… wie weet wat? Het leven is vol verrassingen!

En ook moederdag vieren met….

Met zeker ook in mijn hart en mijn hoofd mijn goeie vrienden en vriendinnen die hun mama te vroeg verloren zijn.
Speciaal Marieke, die altijd m’n blogberichten meeleest…

En voor mama’s die afscheid moesten nemen van hun zoon of dochter…

In gedachten geef ik hen terwijl ik dit schrijf, een hele, hele stevige knuffel!

Later, als ik groot ben

Al toen ik een klein meisje was, wist ik dat ik graag “later, als ik groot ben” mama zou worden.

Of ik zou werken in een groot huis waar ik voor veel kinderen kon zorgen.
Of ik zou straatkinderen helpen in verre landen.
Of ik zou kinderen advies geven, voor de klas staan of hen helpen met hun huiswerk na de schooluren.
Ik zou hen inspiratie geven om toneelstukjes in elkaar te steken, samen met hen liedjes zingen, koken, op tocht gaan…
Ik speelde, ik stelde het me voor, ik beleefde het in mijn levendige fantasie allemaal.
En ik zou zéker mama worden! Waarschijnlijk wist ik toen al wat moederlijke gevoelens waren…

Maar tja, in het leven kan het echt wel anders lopen dan je droomde. Zo ging het bij mij met die grote moeder-kinderdroom.

Of je kan maar stukjes van die grote droom waarmaken: ik kan niet als mama een kind graag zien, gelukkig wel als tante, vriendin, meter…

Verdriet

Op een dag als moederdag voel ik altijd wel ergens het verdriet om zelf geen mama te zijn… Moederdag stelt scherp. Ik weet dat ik niet de enige ben die dat zo voelt. Er zijn heel veel mensen die, net als ik, geen eigen kinderen hebben, hoe groot die droom om moeder of vader te worden ook was. Dat verdriet is… stil. Vaak alleen vanbinnen. Soms een soort schrijnend gevoel, soms lichtjes ergens op de achtergrond… Diep.
Er wordt niet zo veel over gepraat of geschreven. Vond ik het juist daarom moeilijk om er hier nu wél even over te vertellen?
Enkele jaren geleden zou ik dat trouwens nooit gekund hebben. Nu geniet ik al veel meer dan toen van tante zijn van de tantebrigade… 🙂

Zo kan moederdag zijn…

Moederdag, hoe is het voor jou?

Ik vind het zoveel meer dan de commerce, reclamestunts, het oneindig aantal soorten geschenken en geschenkpakketten…
Voor mij is deze dag als een smeltkroesje van vreugde, een weemoedig gemis, liefde voor enkele fantastische kinderen en vooral veel dankbaarheid en trots op onze mama!

Nu is het hoog tijd voor de bloemen, de crumble, de knuffel, het samen zijn en het vieren… We gaan er ferm van genieten!