Ken jij de Tantebrigade?

Ik had nog nooit over deze bijzondere Brigade gehoord, tot ik enkele maanden geleden geboeid in een boek zat te lezen van Elizabeth Gilbert. In Toewijding. Een sceptica verzoent zich met het huwelijk, onderzoekt de auteur heel grondig allerlei aspecten van het huwelijk. Ze duikt de geschiedenis in. Ze praat met vrouwen over hoe ze hun huwelijk beleven en over wat ze verwachten of verwacht hadden. Ze bestudeert de positie en de activiteiten van vrouwen in verschillende culturen. Ze denkt na over romantiek en ingewikkelde juridische regelingen. Ze probeert er vooral, doorheen dit alles, achter te komen of zij zelf de grote sprong naar het huwelijk ooit wel opnieuw wil, kan of misschien zelfs moet maken.

Als ze zich ook vragen stelt over het moederschap en dit dieper gaat onderzoeken, ontdekt ze iets verrassends: in elke menselijke populatie, in alle culturen en op alle continenten, krijgt een constante tien procent van de vrouwen geen kinderen. Meestal zijn het er zelfs veel meer dan tien procent!

Die kinderloosheid kan natuurlijk gewild of ongewild zijn.
Elizabeth Gilbert onderzoekt de rol die de kinderloze vrouwen in alle culturen en in alle tijden vervullen. Ze schrijft:

Het is alsof we als soort een overvloed aan verantwoordelijke, meelevende, kinderloze vrouwen nodig hebben om de gemeenschap op diverse manieren te ondersteunen.

Ze beschrijft hoe kinderloze vrouwen op heel veel verschillende manier hun steentje bijdragen in het leven van kinderen en jongeren.

… vrouwen aan de zijlijn met volop energie, klaar om bij te springen als het nodig is.

Nu, eigenlijk vond ik het erg tof om dit ineens in een boek te lezen. Ik heb de ene dag al wat meer dan de andere dag “volop energie”, maar ook in mijn leven, mijn hart en mijn activiteiten (ja, zelfs in mijn agenda) hebben enkele kinderen en jongeren een heel speciale, grote plek!
Elizabeth Gilbert noemt deze vrouwen de tantes van de Tantebrigade. Ik dacht: waaaw, wat een mooi idee! Ik voelde me direct heel sterk verbonden met al deze vrouwen die, net als ik, geen eigen kinderen hebben en toch, elk op hun manier, aanwezig zijn voor kinderen en jongeren. Dat kan voor kinderen zijn van familie of vrienden. Of ze zijn bijvoorbeeld leerkracht, opvoedster, verpleegster of vrijwilligster bij AWEL, de vroegere Kinder- en jongerentelefoon.

Ik denk aan de kinderen in mijn eigen leven die ik dolgraag zie: de kinderen van mijn broer, kinderen van vrienden en vriendinnen, mijn metekinderen. Ik geniet enorm van de band die ik met hen heb! Dus waarschijnlijk zal je hier nog wel af en toe een blogberichtje kunnen lezen over iets dat we samen meegemaakt hebben.

Ze komen op bezoek, ze komen logeren, we maken uitstappen en we koken samen iets lekkers.
We spelen muziek terwijl we vrolijk meezingen.
Ze stellen me vragen of ze vertellen me hun kleine geheimen.
We telefoneren of we sturen af en toe een berichtje.
We spelen gezelschapsspelletjes of we lezen voor de ikweetnietmeerhoeveelste keer in hun zelfde lievelingsboekje!
We gaan naar hun schoolfeest of ze maken een prachtige, originele Nieuwjaarsbrief waarop ze voelbare stofjes, sterren of rendieren hebben geplakt…
Natuurlijk vieren we ook samen onze verjaardag!

En soms, tja… soms moeten ze

Huiswerk maken met een schrijfpotlood

Het boek is verkrijgbaar

• in braille in de Luisterpuntbibliotheek met als boeknummer 32450 en bestaat uit 16 banden
• in Daisyformaat (gesproken boek) in Passend Lezen (Nederland): Boeknummer: a423545
• in gewoon schrift bij bol.com via volgende link: Toewijding. Een sceptica verzoent zich met het huwelijk