Samen met mijn familieleden of beste vrienden/vriendinnen maak ik graag wandelingen in landschappen waar we ons nog echt kunnen koesteren in de schoonheid van de natuur.
Reis je, in je fantasie, met ons mee?

Wandel je mee naar plaatsen waar we ons nog diep met de natuur kunnen verbinden en er ons, klein als we zijn, helemaal in opgenomen voelen?

Ik hou van bossen, stranden, polders, bergen… en evengoed van tuinen en tuintjes, bomen en struiken in de straat of stadsparken vol bloemen en planten.

Ik heb nog maar weinig van onze gigantische wereld gezien. Toch heb ik al intens genoten van uitstappen en reizen: tochtjes in het binnenland, reizen naar Frankrijk, Zwitserland, Portugal, Oostenrijk, Duitsland, naar enkele Griekse eilanden en niet te vergeten naar het Portugese bloemeneiland Madeira. Daar verspreidden de bloemen zelfs overal in de straten hun heerlijke, unieke parfums!

De natuur beleven tot in het diepst van wie we zijn: dat is zalig! Ook dat is leven!

Absolute stilte?

Een goede vriendin mijmerde dat zij af en toe verlangt naar absolute stilte.
Zelf verlang ik hier helemaal niet naar!
Ik denk – neen, ik weet eigenlijk wel zeker – dat ik plaatsen waar het echt dood-, doodstil is heel eng zou vinden, erg beklemmend. Isolerend.

Heeft mijn blind zijn hier iets mee te maken? Zou absolute stilte wel rustgevend voor me zijn als ik naar de omgeving, de verte, de wolken, de lucht kon kijken? HHmm… wie zal het zeggen?

In een doodstil gebied stil blijven staan, hoe zou dat voor mij zijn? Ik probeer me dat voor te stellen. Het zou zijn alsof enkel mijn eigen lichaam nog bestond, geloof ik. De grond onder mijn voeten zou ik intens voelen… en de ruimte rondom mij? Zou die enkel tastbaar worden door dat zuchtje wind op mijn huid? Door de trillingen in de lucht als iets of iemand passeert? Door het waaien van mijn haren en de bewegingen die ik zelf maak?

Een doodstil gebied? Neen, dank u wel!

Natuurgeluiden in stiltegebied

Waar ik wel dol op ben, is: een stiltegebied dat rijk is aan natuurlijke geluiden! Trouwens, ik hoef zeker niet altijd op reis te gaan om te genieten van wat ik hoor en voel in mijn omgeving.

Na mijn vorig blogbericht over allerlei typisch menselijke geluiden wil ik heel graag ook deze geluiden met jou delen.

• Ik vind het heerlijk om te luisteren naar tjilpende krekels, cicaden en sprinkhanen,
• naar het geritsel op de grond wanneer een klein diertje in het bos ineens voorbij springt,
• naar het riet dat ruist aan de waterkant of in een groot veld vol riet zo hoog als mijn schouders,
• naar de kat die zachtjes spint en zichzelf zit schoon te likken. Ik lach als de kat een vlieg opknabbelt (knisperknisper, krtjskrtjs) vlak bij mijn oor en dan nog even nagenietend haar snoet aflikt…
• ja, ook het geluid van stappende hondenpootjes of een hond die gretig zijn drinkbak uitlebbert, kunnen me zomaar ineens doen glimlachen.

Krachtige bomen

Ik hoor graag ruisende bladeren, piepende en krakende stammen of takken, zwiepend en kreunend in de wind. Ondanks dat soms mysterieuze gepiep en gekraak kunnen ze (dankzij hun diepe wortels) toch stand houden! De oudste bomen die ik al bewonderd heb, staan op het Griekse eiland Zakynthos. Het zijn eeuwenoude, prachtige olijfbomen. Door hun ouderdom  zien de stammen er heel bijzonder uit met hun vreemde kronkels, uithollingen, vertakkingen, allerlei gevoelsschakeringen….

Deze olijfbomen hebben verschillende oorlogen en aardbevingen overleefd! Ze zijn echt indrukwekkend oud, krachtig en mooi!

Echolokalisatie

Ik kijk met mijn oren via de echo die weerkaatst zodat ik tijdens een wandeling kan horen dat we een dikke, grote boom naderen. Het lijkt, door de echolokalisatie, alsof de boom ineens naast me verschijnt. Ik maak soms een klikgeluid met mijn tong of vingers of ik klap zachtjes in mijn handen om het nog beter te kunnen horen.
Ook vleermuizen en dolfijnen gebruiken (net als veel blinde mensen zoals ik) deze echolokalisatie om hun omgeving waar te nemen. Het geluid dat weerkaatst op alles wat rondom hen is en beweegt, geeft een echo. Deze echo verklapt veel over de aanwezigheid van hindernissen, hoe groot ze zijn, hoe ver, hoe compact…

Eigenlijk kan ik dus, door te luisteren, door het bos de bomen zien 🙂
Ik ben helemaal geen expert in het gebruik van echolokalisatie! Toch is het een soort tweede natuur waarmee ik veel informatie over mijn omgeving (actief en passief) in me opneem. Ik experimenteerde er als kind al mee. (“Kijk maar, papa, mama, ik kan de bomen tellen die we zullen passeren, zonder eraan te voelen”, zei ik trots! Ik wist toen nog niet dat er ook een woord voor bestaat. Ik noemde echolokalisatie toen nog schaduw want dat woord las ik wél in de kinderboeken…

Echo

Een andere echo die ik erg fascinerend vind, is de echo in de bergen!

Ik hoorde die voor het eerst jaren geleden tijdens een heel tof bergkamp in Oostenrijk (met het MPI Spermalie, toen wij ongeveer 14 -15 jaar waren). Ik heb hele goede herinneringen aan dat bergkamp. We hebben er met het muzikale vriendengroepje dat we toen waren zelfs een liedje over gemaakt dat ik ook nu nog mooi vind!
Berglandschappen geven zo’n bijzondere sfeer!

• Wandelen in de bergen, met achter elke bocht een nieuw natuurgeluid,
• met de grillige of gladde rotsen onder onze voeten,
• de live muziek die ons tijdens de afdaling (dankzij de echo), vanuit een berghut, nog urenlang achterna kwam,
• het getrappel van een kudde berggeitjes die ons rustig passeerde alsof we elkaar elke dag tegen komen…

Het geluid van water

• Ik kan ook erg genieten van de zee met zijn eindeloze, golvende melodie, het bulderen van de oceaan, het kletteren van het water dat op een keienstrand belandt.
• Of wat denk je van een waterval, krachtig, machtig, zuiver?
• Het tikkende geluid van de zachte regen op het bladerdek of op de kap van mijn regenjas. Als ik dàt getokkel op mijn regenkap hoor, ben ik niet alleen op stap. Als ik alleen met mijn witte stok op wandel ben moet die kap, regen of niet, uit! Dan heb ik mijn oren veel te hard nodig!
  Trouwens: lekker knus binnen zitten en buiten de regen en de gierende wind horen, kan ook enorm gezellig zij, is het niet?

Vogels

Fantastisch: de dialogen tussen vogels die elkaar vanop grote afstand toch nog kunnen horen en hun allermooiste verleidingslied zingen! Ik werd afgelopen zomer in een huis in Frankrijk helemaal vrolijk wakker toen ik als eerste geluid de vogels hoorde in de hoge boom vlak bij het raam. Ze wekten me met hun roep, hun zang en hun lied, vol herhaling en kleine, subtiele verrassende wendingen. Leen en Greet, ook twee grote natuurliefhebbers, hadden allebei iets speciaals opgemerkt tijdens onze reis: de vinkjes floten met een Franse tongval: ‘sususkuuskew uoiii t….”

Aanwezig

Het heeft iets magisch om te wandelen in de natuur waar je aanwezigheid kan voelen zonder juist te kunnen zeggen, zonder te kunnen verklaren wat, wie, waar precies.
Het is er gewoon, net zoals wij er ook gewoon mogen zijn.

Elk seizoen heeft zijn schoonheid. Voor elk weertype is er een tijd…

Duurzame projecten

Kan het je nog verbazen dat projecten voor natuurbehoud me nauw aan het hart liggen? Initiatieven die er mee vor zorgen dat dieren nog in hun natuurlijke omgeving kunnen schuilen, leven, wonen? Projecten en plaatsen waar er nog zorg gedragen wordt voor het wezen, het natuurlijke ritme van elke mens, dier, plant…? (En ja, ik geef het grif toe: ik vergeet af en toe zelf om mijn eigen planten thuis water te geven. Shame on me! En echt: dan heb ik daar serieus spijt van)

Het doet me verdriet dat er zoveel natuur verdwijnt, zoveel vrije ruimte moet wijken. Langs de andere kant: ze zijn er nog wel: die plaatsen, die projecten, die prachtige natuurgeluiden…

Laten we ze koesteren en bewonderen!

In juli 2016 gingen we op bezoek bij De Groene Cirkel

We waren er uitgenodigd op het startfeest van dit mooie project.

Heerlijk! Je leest er meer over in een volgend blogbericht.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren