Dit gedicht publiceerde ik al eerder in Kleine dingen, grote verwonderingen!
Verwondering
Ik leerde wat gewoon is,
en niemand zegt daarover hetzelfde.
Ik hoorde wat waar is,
en ik ken een waarheid die niemand me ooit zei.
Ik glimlach om wat vreemd is,
en straks maak ik er zelf een vreemdheid bij.
En ik weet niet of je mij begrijpt,
omdat datgene wat ik voel,
verder reikt …
dan elk woord,
en elke stilte.
Veelzeggend stukje en machtige foto!
Dank je wel namens Leen en mij, Greet!
Fijnzinnig. Knap.
ik vind het een wondermooi gedicht en hoe je dat kan naar voor brengen. proficiat inge, ik ben ontroerd.
Mooie poëzie.
Beste Hugo, Bart en Anna,
Dank jullie wel voor jullie lovende woorden, echtwaar!
Groetjes, Inge
beeld en woorden vormen samen een poëtisch verhaal!
Leuk, Viviane!